De Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties beraadslaagt op dit moment over een nieuwe Opzet Algemeen Commentaar over artikel 6 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten. Dit Commentaar biedt een specifieke interpretatie van artikel 6 - het recht op leven - waarbij artikel 6 wordt begrepen op een manier die een radicale visie op abortus en euthanasie inhoudt.

De auteurs van dit Algemeen Commentaar proberen het 'recht op leven', dat bevestigd wordt in het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten, zodanig te verdraaien dat het decriminalisatie van abortus zou betekenen, d.w.z. abortus in potentie legaal maken tot aan het moment van geboorte.

Het is paragraaf 9 van dit Algemeen Commentaar die een onbeschaamde ideologische poging bevat om significante ammunitie te verschaffen aan de internationale pro-abortuslobby.

"Hoewel Staten-partijen middelen maatregelen mogen nemen met het doel om zwangerschapsafbreuken te reguleren, dienen zulke maatregelen niet te resulteren in de schending van het recht op leven van een zwangere vrouw of haar andere rechten onder het Convenant, inclusief het verbod op wrede, inhumane en vernederende behandeling of straf. Daarom dienen enige wettelijke restricties op de mogelijkheid van vrouwen om abortus te verkrijgen niet, naast andere dingen, hun levens in gevaar te brengen of hen te onderwerpen aan fysieke of mentale pijn of lijden in schending van artikel 7."

Hoewel dit wellicht relatief gematigd klinkt, aangezien de meeste landen abortus toestaan in gevallen waar het leven van de moeder in gevaar is, tonen de referentie aan "mentale pijn of lijden" en het feit dat er geen beperking wordt gesteld aan de duur van de zwangerschap aan dat het hier gaat om een enorm brede opvatting van de gevallen waarin abortus moet worden toegestaan. De implicatie is dat abortus beschikbaar zou moeten zijn gedurende de gehele duur van de zwangerschap, in het geval dat er sprake is van "mentale pijn of lijden".

Dit is vooral duidelijk wanneer de paragraaf gelezen wordt in het licht van de recente uitspraak van de Speciale Rapporteur voor Marteling van de VN, die zei dat vrouwen abortus ontzeggen gelijkstaat aan marteling.

Paragraaf 9 houdt daarom een recht op abortus in tot aan het moment van geboorte, zonder beperkingen in de zin van een wekengrens, en negeert het feit dat deze aanbeveling conflicteert met de wetgeving over abortus in de meeste landen.

Ook eist het de afschaffing van criminele sancties tegen vrouwen die abortus ondergaan en tegen artsen die hen hierbij helpen. Dit betekent in feite dat enig verbod op abortus niet te handhaven zou zijn, vooral in het licht van de pro-abortus denkwijze bij de Verenigde Naties die ervan uitgaat dat iedere wettelijke of praktische inperking van abortus noodzakelijk leidt tot een toename van "onveilige abortussen".

Als dit nieuwe Algemene Commentaar wordt aangenomen, zal dit gebruikt worden door voorstanders van abortus over de hele wereld in pogingen om abortus voor de gehele duur van de zwangerschap op te leggen aan landen.

Abortuslobbyisten richten zich op dit moment met name op het veranderen van abortuswetten in ontwikkelingslanden in lijn met hun wensen, zodat het waarschijnlijk is dat veel ontwikkelingslanden onder zware druk zullen kommen te staan om hun wetten te veranderen als dit commentaar in de huidige vorm wordt aangenomen.

Als de huidige aanbevelingen van de Commissie worden doorgevoerd in ons eigen land, zou dit ook moeten leiden tot het afschaffen van enige grens aan het aantal weken waarin abortus is toegestaan.

Dit is een gebruikelijke tactiek van bepaalde activisten binnen de VN, die internationale conventies willen gebruiken om hun eigen politieke agenda door te drukken. In dit geval proberen abortus-ideologen het recht op leven te herinterpreteren als een recht op abortus.

Helaas houdt de aanval van de Commissie op het recht op leven hier niet op. Het voorgestelde Algemeen Commentaar ondersteunt in artikel 10 ook een enorm brede opvatting van euthanasie.

De Commissie gaat haar mandaat hier ver te buiten door op een ideologisch gedreven wijze te werk te gaan. Ze negeert de soevereiniteit van natiestaten in haar poging om abortus en euthanasie zonder beperkingen wereldwijd te promoten.

Hoewel de abortuslobby gemengde resultaten behaalt op het nationale niveau, waar veel landen terecht de extreme abortusagenda verwerpen, proberen rechters, advocaten, bureaucraten en academici in de Commissie hun eigen extreme opvattingen over abortus op te leggen aan landen die dit niet willen.

Teken daarom deze petitie aan de VN-Mensenrechtencommissie en verwerp haar grove vervorming van het recht op leven.

***

Hieronder paragrafen 9 en 10 in hun geheel. De tekst is in het Engels, omdat een officiële Nederlandse vertaling nog niet bestaat:

9. Although States parties may adopt measures designed to regulate terminations of pregnancy, such measures must not result in violation of the right to life of a pregnant woman or her other rights under the Covenant, including the prohibition against cruel, inhuman and degrading treatment or punishment. Thus, any legal restrictions on the ability of women to seek abortion must not, inter alia, jeopardize their lives or subject them to physical or mental pain or suffering which violates article 7. States parties must provide safe access to abortion to protect the life and health of pregnant women, and in situations in which carrying a pregnancy to term would cause the woman substantial pain or suffering, most notably where the pregnancy is the result of rape or incest or when the foetus suffers from fatal impairment. States parties may not regulate pregnancy or abortion in a manner that runs contrary to their duty to ensure that women do not have to undertake unsafe abortions. [For example, they should not take measures such as criminalizing pregnancies by unmarried women or applying criminal sanctions against women undergoing abortion or against physicians assisting them in doing so, when taking such measures is expected to significantly increase resort to unsafe abortions]. Nor should States parties introduce humiliating or unreasonably burdensome requirements on women seeking to undergo abortion. The duty to protect the lives of women against the health risks associated with unsafe abortions requires States parties to ensure access for women and men, and, in particular, adolescents, to information and education about reproductive options, and to a wide range of contraceptive methods. States parties must also ensure the availability of adequate prenatal and post-abortion health care for pregnant women.

10. [While acknowledging the central importance to human dignity of personal autonomy, the Committee considers that States parties should recognize that individuals planning or attempting to commit suicide may be doing so because they are undergoing a momentary crisis which may affect their ability to make irreversible decisions, such as to terminate their life. Therefore,] States should take adequate measures, without violating their other Covenant obligations, to prevent suicides, especially among individuals in particularly vulnerable situations. At the same time, States parties [may allow] [should not prevent] medical professionals to provide medical treatment or the medical means in order to facilitate the termination of life of [catastrophically] afflicted adults, such as the mortally wounded or terminally ill, who experience severe physical or mental pain and suffering and wish to die with dignity. In such cases, States parties must ensure the existence of robust legal and institutional safeguards to verify that medical professionals are complying with the free, informed, explicit and, unambiguous decision of their patients, with a view to protecting patients from pressure and abuse.

http://www.ohchr.org/EN/HRBodies/CCPR/Pages/GC36-Article6Righttolife.aspx

http://www.ohchr.org/EN/HRBodies/CCPR/Pages/GC36.aspx

http://womenhurt.ie/?p=542